kumarbazım
kendimi sürmüştüm masaya
cebim boştu
yerim yoktu yurdum yoktu


sabah ilaçlarımı basmış
ruh deşenlerim bana
tutturup kıvamımı
dönüyorum mezarımda


şerefine kadehim
anlamsıza, saçmaya
allahın delisiyim,
kendimi bağrıma basmaya


zaten ben artık üzülmüyorum dünyaya
son gördüğümde onu can çekişiyordu
galiba
hepsi buymuş, hepsi buymuş meğer


bir ucumdan hayal
bir ucumdan hakikat
koştum aklımdan dışarıya
kibirimden taşmaya,

bir yüz karasıyım
kuşkuyla, kinle dolmuş
çöplerimi karıştırmış
kendi derisinden çıkmış


mutluluk,
mutluluk umudundaysa
plaseboda, ilaçlarda
hafızasızlıktaysa

zaten ben artık üzülmüyorum dünyaya
son gördüğümde onu can çekişiyordu
galiba
hepsi buymuş, hepsi buymuş meğer


ilahlara sığınmıştım.
beni terslemişlerdi.
bir hayale boşalmıştım
yağlayan kilidimi.

bir daha dönmem evime
herkes şehri terketmiş
kuyrukta bekliyor kalanlar.
Mengeneyle sıkışmış


adımı unuttum çoktan
irinim aktı benden yere
artık tapmıyorum
kendimden başka hiç bir şeye

zaten ben artık üzülmüyorum dünyaya
son gördüğümde onu can çekişiyordu
galiba
hepsi buymuş, hepsi buymuş meğer
hepsi buymuş, hepsi buymuş meğer
hepsi buymuş, hepsi buymuş meğer
hepsi buymuş, hepsi buymuş meğer
hepsi buymuş…